Amak baino hobe, zainduko nindukeen pertsona bakarrarentzat

Kaixo maitea.

Zer moduz zaude? Ni oso ondo, zure ondoan nagoenetik. Zurekin amets batean bezala nago, eta orduak segundu besala pasatzen dira. Jakinarazi nahi dizut gutun onekin, nire sentimentu gustiak adierazten nagoela, eta asko maite zaitudala esatea nahi dizut,  ez dudala nahi zure ondotik banandu.  Benetan esaten dizut, eta benetan pentsatzen dut, zu zarela dagoen eta mutilik onena, eta denbora guztia zure ondoan pasa nahi dudala. Badakit batzuetan ez dizudala maite zaitut esaten, baina badakizu baietz. Zurekin barre asko egiten dut, oso pozik nago, arazo gustiak joaten dira. Badakit zuri nire sekretu gustiak eta handienak kontatu ahal dizudala, konfiantza handiko pertsona zarelako. Oraindikan gogoratzen dut esagutu ginen eguna, hitz egiten asi ginen eguna, ni oso alai jarri nintzen, inoiz ez nuelako pentsatsen zu bezalako mutil batek neri hitz egingo zidanik. Denborarekin lagun onak egin ginen, baina behin, gure artean gauza polit bat gertatu zen eta asko gustatu zitzaidan, gauza orrek egin duena da, gu biok gaur, eta betirako batera egotea. Zuk jakitzea nahi dut, asko gustatzen zaidala zuk neri zure gauzak kontatzen didazunean, orrek esaten didalako konfiantza guztia duzula nigan. Baita ere asko gustatzen zait, telefonos deitzen didazunean eta denbora dexente hitz egiten egoten garenean, berdin zait zenbat denbora hitz egin zurekin 1, 2, 3, 5, 10... minutu... berdin zait, zurekin hitzegitean poztu egiten naizelako. Ez dakit zela esan, zela asaldu, zenbat maite zaitudan. Egunero zurekin amets egiten dut, jaiki eta barre txiki eta polit bat ateratzen zait aurpegian. Zure ondoan beldur gustietatik ihes egiten dut, zure ondoan zihur nagoela pentsatzen dut, oso zihur. Asko maite zaitut eta ez nahiz iñoiz aspertuko esaten. Behin eta berriro esango dizut, iñoiz ahastu ez esasun. Zu ikusten zaitut, begiak iztean. Ez nuen jakingo ze egin zu nere ondoan ez bazeuden, ez zen berdina izango, ez nuen jakingo nola bizi zu ez zaitudala, nola arnastu falta zaidan airea. Baina baliteke berriro atzoko leku berdinean, nahi gabe zu topatzea, hori gustatuko litzaidake. Bakarrik sentitzen naiz zu ez zaudenean, eguna amaitsean, alboan behar zaitut aurrera egiteko,  berriz sinisteko. Zurekin jarraitu nahi dut sinisten, beldurrei aurre egiten, biok batera amesten. Bide berri bat ari gara egiten, biok bakarrik gauden mundu bakar batean. Orain lokartu zaitez eta joan gaitezen, amets batean bezala, inork asmatu gabeko lurretara, gure gorputsak askatuz zeruraino, ta berriz nirekin behar zaitut.  Iritsiko gara inork aurkituko ez gaituen tokira, inoiz esnatuko ez naizen tokira. Ez dugu beste inoren beharrik, denbora ikusi gabe joaten baita. Noizbaiten gaizki bazaude, egiozu irri beldurrari, txikitzen zaituen sentipenari, egiozu barre eta algara bizitza hau bizi behar da.  Noizbaiten sorpresarenbat badaukazu neretzat, ezikusiarena egingo dut, eta eskua luzatzen badidazu nik lasai asko artuko dizut. Irribarre eta lasaiak eta  zenuen begirada horrek, maitemindu ninduen. Nahiko nuke zuk jakitea, zuretzat direla muxu eta besarkada guztiak. Zuk erakutsi zenidan, “oinak lurrean izan behar dira”, eta orregaitik eskerrikasko. Asko lagundu didazu, nik zuri laguntzen zaiatzen nahizen bezala, baina, batzuetan ausardia bidean galtzen dut, eta konturatu gabe ihes egiten dut. Lagun nazazu irteten, amaiera gabeko putsu hontatik, ezineskoa zaidala altsatzea eta itotzen ari naiz. Azkenean jakin nuen zure irrifartxo batek, ditudan min guzti horiek ezkuta ditzakela. Hurbildu zaitez,  beldurrik ez izan , bat izango gara gau argitsu honetan, zure hitzen distirek itsutu egiten naute, eta ez nasazu arren berriz ikusten utzi... zuk laguntzen didazu eztarrian bizi den korapil sendo hau askatzen. Beti izan zaitut ondoan, eta aldi berean hain urrun..  Ta orain, albotik pasatzean, zure arnasa senti nahiko nuke, ta berriz, sasi guztien gainetik, hodei guztien azpitik,  hemen gaude. Goiz, arratsalde eta gauak, zure eskuen menpe nago, jakin ezazu, haiek gabe ez nintzatekela biziko, espainetan duzun irriak, txoko ilunena argitzen du, babesteko duzun modua ez luke haizeak ere botako.  Munduari ozen esan nahi diot nirekin eramango zaitudala. Ez dezala inork arren,  zure irribarra  itzali. Eta eskerrak eman behar dizut behin eta berriro,   irrifar bakoitzeko,  malko bakoitzeko , besarkada gustiengatik... isiltasunengaitik, luzaro irauten duten hitz hoiengaitik, begirada hoiengaitik, hitzik eskatzen ez zituztenak eta saltoengatik, zerura iristen ginela amesten genuenean...

Goiz, arratsalde edo ta gauetan, galduta sentitzen garenean, beldurrak uxatuz goaz aurrera, esaten dizut hau betiko dela, behin eta berriro esaten dugu, bakarrik ahul eta elkar indar, gure bidea errexa ez bada, gogor jarraituko dugu elkar. Zu  besteengaitik  desberdina zara, munduan ez dago besterik, eskerrikasko denbora hoiengaitik eta behin eta berriro diot... Denek diote nola egiten dudan hain alai bizitzeko, eta nik esaten diet, esnatu eta irri egiten dudala, aurretik zer dudan ikusten dudala, negarrak alde batera usten ditudala nahiz eta batzuetan negarrak onak izan, zu zaudela nere ondoan laguntzeko. Batzuetan, oraindik amesten dut,  gauez aurkituko dugula gure geltokia.

Badakit zure ondoan denbora gutxi noala, baina elkarrekin pasatako denbora asko gustatu zait, zure ondoan dena desberdina delako, eta munduari oihukatu nahi diot guztiaren gainetik zu zaudela. ASKO MAITE ZAITUT.